خداحافظی برای سفر به کربلا

یادم هست
خوب یادم هست
هرچه را یادم نباشد این را خوب یادم هست
قدم شاید تا کمربند بابا هم نبود ولی عزای امام حسین برایم بهشتی بود
آن موقع و بعد از آن تصوری که از امام حسین و دستگاه او داشتم این بود که خب یک امامی از امام های ما را در یک روز به نام عاشورابه شهادت رساندند و ماهم ناراحتیم وگریه میکنیم و عزاداری میکنیم
تفکر خطرناکی که شاید هنوز هم در ذهن خیلی ها حاکم باشد
امام خمینی که به راستی یک روحانی به تمام معنا بود
گرچه بسیاری این کلمه را از باب این که در مسیحیت بیشتر استفاده میشده مغضوب میدانند ولی در نظر من کلمه ایست که در کنارکلمه عالم لازم است برای رساندن این مطلب که این فرد بیش از عامه توانایی تجزیه وتحلیل دین و مهم تر از همه عمل به آن را دارد
درفرمایش حماسی می فرمایند: محرم و صفر را زنده نگه داریدکه ما هر چه داریم از این محرم وصفر است
این جمله را سالها گذشت تا درک کردم که آنچه مهم است یک تراژدی یک روزه خونین نیست
بلکه تفکر وجسارت عاشورایی است
تفکری با تیتر اصلی هیهات منالذله
تفکری که از یک سو حر را بعد از آنکه امام به او میگوید مادرت به عزایت بنشیند در یک لحظه لیله القدری به بهشت میرساند آن هم به عنوان اولین شهید میدان
از یک سو تا آخرین لحظه با تبشیر وانذاری متعادل به رسالت اصلی امامت که همانا هدایت است میپردازد
از یک سو نماز را اول وقت و به قیمت کشته وزخمی شدن حد اقل دو نفر از سپاهیان اول وقت به جا می آورد
و از سویی وقتی تیری را که به سینه اش نشسته از پشت خارج میکند وخون فواره وار جاری میشود دستش را زیر جریان خون میگیرد وبه آسمان می پاشد
آری این تفکر آن قدر کامل آن قدر بسیط وآنقدردقیق است که فرمولاسیون آن یک جمله کوتاه تبلیغاتی بیشتر ندارد

ان الحسین مصباح الهدی وسفینه النجاه
وقتم ضیغ است حرف های بالا که بعدا بیشتر درباره اش سخن خواهم گفت بهانه ای بود برای این که بگویم ان شا الله عازم عراق هستم برای زیارت قبور امامان وصالحین
از همه طلب حلالیت والتماس دعا دارم وامید وارم لیاقت بهره بری کامل از این سفر را داشته باشم

راستی مشکل کامنت گذاشتن هم حل شد بابت دفعه قبلی از دوستانی که موفق نشدن عذر خواهی میکنم