مترو

به نام حضرت دوست و سلام دوباره

دیر به دیر به تهران میرم 

از یک طرف دوست دارم با تهران به عنوان پایتخت بجنگم که بهش ثابت شه حاضر نیستم ازش کم بیارم

از طرف دیگه گاهی وقتها خودم دستمو به علامت تسلیم میبرم بالا

مترو از مصادیق مهم تکنولوژی تو عصر حاضره

صرفه جویی در هزینه ، وقت ، سوخت  و از همه مهمتر اعصاب از ویژگی های این وسیله است

اما تو مترو چیزهای زیادی برا یاد گرفتن هست

مثلا خیلی ها دارن چرت میزنن ولی بعضی هاشون از فرط کار کردن خسته شدن و چرتشون گرفته و بعضی ها از خماری

یا خیلی ها گوشی ام پی تری پلیر یا موبایل توگوششونه ولی  بعضیش صدای آهنگ رپش به حدی بلنده که کل اطرافیان فیض میبرن و از بعضی دیگه صدای مکالمه زبان انگلیسی یا موسیقی  به سختی به گوش میرسه

یک سری خانم و آقا ها تاکید دارن که از هم دور و به هم نزدیک باشن یعنی خانم میره واگن 3 و آقا واگن 4 

بعضی های دیگه میخوان بیان تو واگن های معمولی و برن یه گوشه ای و با هم گرم صحبت.... بشن 

خیلی ها تومترو کاسبی میکنن منتها بعضی هاشون پاستیل یا باطری یا اسباب بازی یا چیزای دیگه میفروشن و بعضی ها هم گدایی میکنن

بعضی وقتی کسی صندلی پشت سرش خالی میشه ومتوجه نیست راهنماییش میکنن تا بشینه و بعضی سریع قبل از اینکه طرف بفهمه خودشونو میرسونن به اون صندلی و مینشینن

بعضی وقتی خانم یا آقای مسنی وارد میشه صندلیشونو در اختیارش میذارن و بعضی نگاهشون رومیدزدن که یک موقع توی رودربایستی با اون یا با خودشون قرار نگیرن

بعضی ها وقتشونو با جدول یا کتاب جیبی میگذرونن بعضی دیگه تو قسمت سرچ بلوتوث هاشون سرشون گرمه و جالب تر این که بیشتر افراد عمیقا تو فکرن

ما آدم ها همه از یکجا اومدیم و ظاهرا همه هم یک جا  میریم

ولی این همه با هم تفاوت داریم

نگرانم میترسم  توی اینهمه روزمرگی یادم بره بلیطی که باهاش به دنیا اومدم دو سفره هست سفری که وقتی باهاش برمیگردم به مبدا یا مقصد ( اسمش زیاد فرقی نداره ) دیگه بلیطی برای برگشت وجبران ندارم بلیط های اعتباری هم دیگه بی اعتبار شدن